Ik herinner me de tranen die als 'n rivier vielen
die met 'n brok in de keel op de grond knielen
Ik herinner me dat deze wereld even verdween
dat moment, dat je denkt aan Allaah, Hem alleen
Ik herinner me dat alles me niets meer kon schelen
alles me gestolen kon worden, alle luxe en kastelen
Ik herinner me dat slechts één zaak mij bezighield
mijn lichaam automatisch nederig op de grond knielt
Ik herinner me dat al mijn zonden zwaar aanvoelden
en ze direct allemaal als 'n vracht van me afspoelden
Ik herinner me het moment van berouw, de grote spijt
laat het niet bij 'n herinnering, toon berouw, het is tijd!
