De dood vraagt om mij, doenya die aan mij trekt
de satan die je tegenwerkt als jezelf voor fajr wekt
zonden die schuldgevoel brengen, tijd raast voorbij
het leven lijkt heel lang, maar de dood die is dichtbij
De tranen die blijven stromen, als ik denk aan Allaah
aan hoe ik tekort kom, als ik stilsta bij Zijn Rahma
Hij gaf me onderdak, kleding, voedsel en een leven
provisie, een familie, zoveel meer heeft Hij me gegeven
Als ik zou beseffen, dan zou ik huilen zonder einde
mijn taak in dit leven zou ik dan niet meer ondermijnen
hoe futiel dit leven is, dat is iets wat we straks bevatten
helaas is het ook een zaak die we nu groots onderschatten!
