Een vermaning, voor de mens met enig verstand
met inzicht en nadenkend over waar hij belandt
Die beseft dat dit leven een werkelijk doel heeft
die angstig is voor gevolgen en wiens hart beeft
Een vermaning voor mezelf, en ook voor mijn medemens
want paradijs is wat ik mijn broeders en zusters wens
Allereerst de dag des oordeels, sta je er wel eens stil bij?
als de gehele mensheid verzameld wordt in een eindeloze rij
mensen met schijnend licht, of mensen met donkere gezichten
omdat ze niet plachtten na te denken over wat ze verrichten
Als de hel wordt aangeroepen en tentoongesteld wordt
en mens zich wil beroepen, en dan pas ziet of hoort
Dan is het te laat, streng zal het oordeel dan zijn
of denk je: ik ben veilig! Allah's genade is de mijn
Natuurlijk! Allah is Genadevol, en is zeker Vergevensgezind
maar hoe denk jij dit te verdienen als je deze wereld bemint?
Als je aankomt bij Allah met slechts zonden en geen daden
nooit oprecht berouw getoond, onvoorbereid en zonder bagage
Denk je dan nog steeds dat de weegschaal er is in je voordeel
als je dit leven hebt genoten in zonden en tijd hebt verspeeld
Nee! paradijs is iets dat ieder mens met daden moet verdienen
het is niet slechts zeggen ik geloof en dat zonder enig discipline
Geloof mij als ik zeg, op een dag zul je spijt hebben
en elke seconde willen gebruiken om jezelf te redden
Je zult vragen om nog een kans, om terug te keren
om Allah te aanbidden en van je fouten te leren
Helaas, dan is het te laat, we zijn reeds gewaarschuwd
terwijl de waarheid in ons leven hard wordt weggeduwd
Het is te moeilijk, je wil de verboden zaken begaan
maar op die dag, staan we hand in hand met de traan
Een vermaning, voor de mens met een enig begrip
die weet van de waarheid en over verstand beschikt
Ooit staan we voor Allah, allen, ter verantwoording
En zien we de waarheid, de angst, de gewaarwording