Als het gaat om het vuur of om de hel
dan vergeten we deze zaken erg snel
Als het gaat om de straf of onze dood
dan is het alsof de mens het niet hoort
Denken we, ik heb reeds paradijs verdient
geen greintje twijfel, zelfs geen misschien
Denken we, Allah zal mij zomaar toelaten
omdat ik zeg ik geloof, zonder de daden
Als het gaat om het graf of het lijkenkleed
dan zijn dit zaken die de mens snel vergeet
Als het gaat om de doodstrijd, of de grafkist
dan zijn we niet angstig dat tijd wordt verkwist
Denken we, dat je het niet hoeft te verdienen
en dat het paradijs zich vanzelf komt aandienen
Denken we, dit leven, dit examen die ik doorsta
zonder dat ik op het pad van Allah leef en ga
Het zijn de vele woorden die we altijd vermijden
of excuzen zoeken en in de ontkenning blijven
Een van de redenen is, we denken er is nog tijd
totdat de dood je nu grijpt, dan heb je vele spijt